Jak nauczyliśmy maszyny liczyć i myśleć za nas? Część 33: Prehistoria internetu

autor zdjęcia: Noam Galai/Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

Vinton Cerf podczas 23. dorocznego konkursu Webby Awards. Nowy Jork, 13 maja 2019 r.

Internet jest wszechobecny, a jego rozwój jest sumą bardzo wielu działań ogromnej liczby ludzi i instytucji, dlatego wydaje się, że istniał „od zawsze” i był wynikiem spontanicznych działań jego użytkowników, w żaden sposób niekoordynowanych.

Dziś tak jest rzeczywiście. Internet jest przykładem systemu samoorganizującego się o rozmiarach i znaczeniu, które są absolutnie bez precedensu. Nikt nie jest w stanie nad nim zapanować – i to dobrze, bo internet stał się obszarem takiej wolności, jakiej w realnym świecie osiągnąć się nie da. Jednak ta jego zaleta jest również wadą, ponieważ ogromna liczba osób i instytucji nadużywa tej wolności.

Jak jest dziś, każdy widzi

Przy rozwijaniu mechanizmów internetu funkcjonuje nadal swoiste „pospolite ruszenie” programistów i administratorów sieci z różnych krajów, którzy (w większości przypadków całkiem bezinteresownie) opracowują i udoskonalają jego różne elementy, udostępniając je potem (najczęściej nieodpłatnie i także anonimowo) ogólnoświatowej społeczności internetu. Dzięki temu do sieci wciąż dołączają coraz to inne, nowe, zwykle pomysłowe i ciekawe komponenty. Zasób tych nowych propozycji wydaje się wręcz niewyczerpany, gdyż pomysłowość internautów i ich swobodna (to bardzo ważne: swobodna!) kreatywność jest generatorem postępu o niespotykanej sile.

Krytyczna, wymagająca, czasem złośliwa, ale też zdolna docenić (jak nikt inny!) każdy celny pomysł albo trafne rozwiązanie ogólnoświatowa, społeczność internetu pełni...